Feral Eke

2335 sicil numaralı üyemiz Feral Eke, 11 Kasım 2012 günü vefat etmiştir.

1942’de Ankara’da doğan Feral Eke, 1964 yılında ODTÜ’den mezun olmuştu.

Tüm ailesine, yakınlarına, üyelerimize ve mimarlık camiasına başsağlığı ve sabır dileriz. 

Feral Eke Ardından

Bakanlıkta çalışmaya başladığım 1983 yılında Feral Eke’yi tanıdım.

Emre doğmuş, annemin de bakım yardımına güvenerek, hemen plan dosyalarıma ve plan kurullarına dönmek istemiştim. Çünkü mimarlık akademisi eğitimim sonrası mimarlığın büyük ölçeği olan 1/1000 ölçekte çalışmaya başlamıştım. Bu ölçek, ufuk açıcı bir ölçekti. Bu çalışma ortamı bir okul gibiydi. Dünyaya; her şeyin 1/1, 1/20, 1/50 ve 1/100 ölçekli boyutunda değil bin misli büyük bir ölçekten, kent ölçeğinden bakıyordum artık. Bu bakış açısı, mekânsal tasarım düşünce yapısında; insan/yapı/toplum/kent düzlemiyle çok yönlü boyutsal ilişkinin kurulmasına araç olması görüşlerimizi, anlatımımızı çok olumlu etkiliyordu.

Hayatın doğallığı, çalışma hayatının yoğunluğu, ülkenin o yılın teknolojik imkânları gibi nedenlerle benim “biberon”a gereksinmem oldu. O zamanlar Paşabahçe cam biberon çıkarmıştı ama ben yarım düzineyi 4 günde bir kırıyordum. Yine böyle bir gece ertesindeki kurulda bu konuyu dile getirmiş bulundum. O ortamda Feral Eke’nin sadece dinlediğini anımsıyorum. Oysa ki onun “Dünya Bankası Kentsel Hizmetler İçin Alternatif İşletme Yöntemleri” proje yürütücülüğü çalışmaları için Fransa’ya gideceğini bilmiyordum. Bilmiş olsam bu konuyu ondan beklermiş durumuna düşmemek için dile getirmezdim. Feral Eke, Fransa dönüşünde bana biberon getirmişti. Öyle ki istesem de kırılmaz, pratik ve 2.5 yıl bebek için kullanılacak kadar uzun ömürlü bir biberon idi. Ayrıca seyahatleri dönüşünde ikram ettiği çikolataları da yıllarca çalıştığı ortamlarda tatmayan yoktur.

15 Haziran 2012 cuma günü bayanlar planlama gurubunun öğle yemeğinde (son görüşmemizmiş) ben bu anıyı dile getirerek, bir kez daha teşekkür ettiğimde; Emre’nin yaşını sordu. Her zamanki zerafetiyle “artık o yaşları, çocuklarımdan sayabilir miyim bilemiyorum, yıllar ne kadar hızlı geçiyor…”dediğini hiç unutamayacağım.

Meslek ortamımızda, bir çoğumuzun son gördüğü 5 Mayıs 2012 günü yapılan geleneksel planlama yemeğindeki güler yüzü hafızalarından hiç silinmeyecek. Çaktırmadan bakan gözlerle Feral Eke’yi izlerken, meslek kazanımından mı, aile geleneğinden mi geldiği tartışılmayacak, azametli görünüşünde, hep ince bir zerafet ve kaliteli bir ayrıntı vardı. Her zaman çok zevkli takılar takardı.

Feral Eke’nin ardından ortak kederimiz ile bir arada bulunduğumuz Üniversitedeki anma töreni, camii avlusu ve mezarlıktaki mekânlarda, sınırların yok olduğu mesafesiz duruşlarımızda, hepimiz ağlamamak için dudaklarımızı büküyorduk. Feral Eke’nin hatırının da, kendisi gibi heybetli bir güçlülükte olduğunu orada gördük.

Ruhu Şad olsun. Benim de hocam oldun Prof. Dr. Mimar Feral Eke Hocam.

11866 H. Gülseren Oray

16.11.2012